หัวใจใกล้หัวอก

เมื่อสมัยผมเป็นเด็กชาย ผมก็อยากโตเร็วๆ ไม่ได้มีตัณหาความอยากเป็นอย่างอื่นเลย พอโตขึ้นมาจริงๆผมก็พบว่าตัวเองเป็นผู้ชายที่มีภูมิแพ้ผู้หญิง โดยเฉพาะผู้หญิงที่มีทรวงอกงดงามจนนามประเทือง ผมผ่านโลกีย์มาจนถึงวันนี้ สาบานได้ว่ายังไม่เคยเสียตัวกับ "สาวจอแบน" จำสาเหตุไม่ได้ว่าเพราะอะไรผมจึงเป็นทาสเต้านมธรรมชาติ แต่จำได้ว่าเมื่อไปเที่ยวซ่องใหม่ๆ ก็มักถูกขากับสาวอึ๋ม สาวใหญ่มากกว่าเอวบางร่างน้อย จะว่าผมเป็นคนชอบขี่ช้างก็ไม่เชิง แต่ถ้าไปที่ไหนและพบเจ้าภาพใจถึงถามตรงประเด็นว่าคืนนี้ต้องการหมอนข้างประเภทไหน ผมก็ตอบทันทีไม่ต้องคิด "ช้างครับ ช้าง" ผมเป็นเด็กชายที่เกิดมาในสมัยผู้หญิงในเมืองไทยยังไม่รู้จัก บราเซียร์ ไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าคนเราควรมีเสื้อชั้นใน ไม่รู้ว่าเสื้อยกทรงมีความสามารถเฉพาะตัวท้าทายไม้แขวนเสื้อแบบได้เสียกันไปข้างหนึ่ง "ยกทรง" ทำหน้าที่เต็มร้อยขององค์กรอิสระ สามารถปรุงแต่งและเติมความยุติธรรมให้กับผู้หญิงอย่างเท่าเทียม ทั้ง "สาวจอแบน" และ "สาวจอสามมิติ" สมบัติดั้งเดิมมีขนาดไหน "ยกทรง"ปรับปรุงได้ทั้งสิ้น เล็กเกินไปก็ใหญ่ขึ้นมาได้ หรือหากมีมากถึงขนาดทะลักทลายล้นมาถึงรักแร้ก็ปรับให้เข้าไปอยู่ในตำแหน่งที่ถูกที่ควรได้ แถมยังสร้าง "รอยผ่า" ที่ชวนผมหรือผู้ชายอย่างผมหลงใหล นอกจากความสามารถตามหน้าที่แล้ว "ยกทรง" ยังเป็นเครื่องจักรดำเนินการเสริมสร้างสุขภาพทางร่างกายอีกต่างหาก ชะลอการคล้อยยานไม่ให้เดินทางมาถึงโดยสะดวก สิทธิพิเศษอีกประการหนึ่งของ "ยกทรง" ก็คือ ความเหนือชั้นในเกมมากกว่า "ชุดว่ายน้ำ" ที่เราเคยเห็น (ทั้งจงใจและไม่จงใจ) ตามชายทะเลหรือขอบสระว่ายน้ำทั่วไป ชุดว่ายน้ำ หลากหลายในการประดิษฐ์ ทั้งวันพีศและทูพีศ โดยในหลักการประดิษฐ์นั้นผู้คิดค้นจะไม่ลืมสาระสำคัญคือ การปรุงแต่งหน้าอกของผู้หญิงที่จะสวมชุดว่ายน้ำนั้นๆ ผู้หญิงก็เลยมีการบ้านมาก ต้องคิดจนเวียนหัว ตัวเรา "ขนาดเนี้ยะ" จะสวมชุดว่ายน้ำแบบไหนจึงจะถูกสายตาคนมอง สูงยาวเข่าสวย เจาะเลือดสักกี่ครั้งก็ไม่พบไขมัน แบบนี้ไม่มีทางเวียนหัว เพราะจะสวมชุดไหนก็สวยดูดีเป็นผู้หญิงที่โชคดีทางรูปทรัพย์ ไม่ต้องเกรงอกเกรงใจใครในการสวมชุดว่ายน้ำ แต่ผู้หญิงก็ยังเป็นมนุษย์ แตกต่างกันเหมือนผู้ชาย มีอ้วนมีผอม มีเล็กมีโต มีเตี้ยมีสูง ถ้าไม่เข้าประเภทสูงยาวเข่าสวยไร้ไขมันอย่างว่า ก็ต้องเลือกชุดว่ายน้ำให้ถูกส่วน หรือเลือกไปมาถ้าชอบใจชุดที่ใส่ยังพร่องมันเนยไปเล็กน้อย ก็ต้องขวนขวายออกกำลังกาย เดินหน้าเข้าฟิทเนสส์ ยืดกล้ามเนื้อเติมบางส่วนที่พร่องไปให้คืนฟอร์ม ถ้าท่านผู้อ่านสนใจในวิชาประวัติศาสตร์ ผมก็เชื่อว่าท่านคงมีข้อสงสัยเหมือนผมหรือผู้ชายอย่างผมแต่โบราณกาลมาผู้หญิงสวมชุดว่ายน้ำกันแบบไหน ได้ยินแต่ "นุ่งผ้ากระโจมอก" อันเป็นชุดซึ่งหญิงไทยใช้ทั้ง "อาบน้ำ" และ "ว่ายน้ำ" ในคลอง แถมยังทำตัวเป็นเครือข่ายพันธมิตรลูกผู้หญิงแอนทิชุดว่ายน้ำ แค่ผู้เข้าประกวดนางสาวไทยแต่โบราณสวมชุดว่ายน้ำเดินประกวด ก็ฮือกันทั้งประเทศ แต่โบราณก็คือโบราณ โลกวันนี้เปลี่ยนไปแล้ว ภาพยนตร์โบราณแค่พระเอกขับรถการถ่ายทำยังต้องใช้วิธีการ "ซ้อนภาพ" เป็น PICTURE IN PICTURE เห็นรอยตัดอย่างน่าเกลียด ทุกวันนี้ภาพยนตร์ทำได้ทุกอย่าง ทำยังไงพระเอกก็ไม่มีวันตาย จะขี่หัวเครื่องบินหรือวิ่งไปตามปีกเครื่องบินไอพ่น ยังไงก็ได้ตึกถล่มยังไงก็ทำได้หมด เหมือนหนังการ์ตูน ผู้หญิงวันนี้จึงโชคดีกว่าผู้หญิงโบราณ รูปร่างจะ 36-23-36 หรือ 39-24-38 ก็ยังมีทางให้เลือกในการสรรหาชุดว่ายน้ำ มีผู้ชำนาญการเรื่องชุดว่ายน้ำสอนผู้หญิงอกโตๆ ให้เลือกชุดว่ายน้ำประเภทที่มีความสามารถพยุงของหนักได้ แบบตะขอปิดผนังจากญี่ปุ่นที่ระบุว่ารับน้ำหนักได้กี่กรัมแบบนั้นละ และต้องเป็นชุดว่ายน้ำแบบที่มีสายหนา และควรจะมีโครงเหล็กอยู่ที่ใต้อกด้วย จะเป็น "ตัวช่วย" ให้กิริยาเยื้องกรายทั้งเวลาอยู่บนชายหาดและอยู่กับน้ำทะเลเป็นไปราวกับสาวเซกซี สุดฤทธิ์ แต่ถ้าอกใหญ่ด้วย แถมยังอวบอึ๋มอีกต่างหาก ผู้ชำนาญการ "SWIMMING SUIT" บอกว่าต้องเลือกชุดที่เปิดด้านหลัง โชว์แผ่นหลังมากกว่าโชว์เต้านม และในการโชว์แผ่นหลังนี้ก็ต้องเปิดกว้างให้เต็มจอเวกา โดยเป็นชุดที่มีสายเส้นเล็กเพื่อเปิดไฟเขียวให้กับส่วนโค้งเว้าเท่าที่มี ผมหรือผู้ชายอย่างผม มักเป็นคนไม่ค่อยจำบทเรียน "ผู้ดี" ชอบเสียมารยาทมองผู้หญิงแบบ "บนถึงล่าง" ซึ่งต่างกว่า "มองหัวจรดเท้า" ถ้ามองบนได้จนผู้หญิงจับได้ว่ามองก็ต้องเลื่อนสายตาลงมาต่ำ เพราะฉะนั้น สาวอกใหญ่และอวบอึ๋มต้องเลือกชุดว่ายน้ำที่โคนขาไม่เว้าเกินไป ขืนเว้าโคนขาอวบมากเซียนชุดว่ายน้ำระบุว่า ส่วนเกินของความอึ๋มหรือที่เรียกว่า "ไขมัน" จะล้นออกมา ทำให้คะแนนส่วนบนหล่นหาย ที่พูดมานี้ เขายังบอกผมอีกว่าเป็นการสอนเฉพาะผู้หญิงอกโตและอวบ ส่วนแบบอกใหญ่เกินขนาดถึงระดับอกแตงโม หรือถุงกาแฟโบราณแล้ว ต้อง "วันพีศ" ลูกเดียว องค์ประกอบสำคัญที่ผู้หญิงอกแตงโมต้องระมัดระวังเป็นพิเศษคือ ความเว้าของชุดต้องพอดีพองามได้สัดส่วนกับสายคล้อง ทั้งสององค์ประกอบนี้ต้องมั่นใจว่าใส่เข้าไปแล้ว ออกอาการแหวกน้ำในสระหรือในทะเล แล้วน้ำต้องเดือดในทันที-เป็นอันว่าใช้ได้ ฤดูร้อนที่ผ่านมา ได้เห็นเรื่องราวที่ผมเอามาพูดถึงวันนี้บ้างหรือเปล่าครับ ? เป็นเรื่องแปลกพอสมควร ถึงผมจะเป็นทาสเต้าโตอย่างไร จนถึงวันนี้ก็ไม่มีใครสงสัย ไม่มีใครสงสัยว่าผมชอบผู้หญิงอกใหญ่ๆ ได้อย่างไร ผมเองก็จำไม่ได้ว่าเริ่มสนใจอกภูเขามาแต่เมื่อไร ผมจำได้แต่ว่า เมื่อโตแล้วเข้ามาเรียนในกรุงเทพ ฯ ได้มีโอกาสดูภาพยนตร์ ก็ประทับใจนางเอกนมโตมากกว่า "สาวจอแบน" อย่าง ออเดรย์ เฮพเบิร์น ผมชอบความใหญ่โตของ เจย์น แมนส์ฟีลด์ และชอบเรียวขาของ ซิด ชารีส ถ้าเป็น อลิซาเบธ เทย์เลอร์ผมก็ชอบชุดสปาที่หล่อนใส่นอนให้ทาสสาวนวดบนเตียงในฉากเนียนตาของ "คลีโอพัตรา" ถ้าวัดระดับได้ถึงอกแตงโม ผมก็ชอบ เจน รัสเซล จากเรื่อง "THE OUTLAW" ชอบ แอนนิตา เอคเบิร์ก แล้วถ้าสามารถมีโอกาส ผมก็อยากเอาหัวหนุนตักใหญ่ๆ ของ โซเฟีย ลอว์เรน ในเรื่อง "บ้านแตก" ถ้าผมไม่ได้ดูหนัง ผมอ่านวรรณคดีก็อิจฉาผู้ชายอย่าง "พระอภัยมณี" มีปี่ดีอย่างเดียว มีชัยไปเกินครึ่ง ผู้หญิงไซส์ใหญ่โตขนาดนางผีเสื้อสมุทร พระอภัยมณีของผมยังอุตส่าห์ทำจุฬาติดเหนียงปักเป้าติดท่าไหนลองยกความ "สุนทรภู่" มาพิจารณาดูก็แล้วกัน "เกิดกุฬาคว้าว่าวปักเป้าติด กระแซะชิดขากบกระทบเหนียง กุฬาส่ายย้ายหนีตีแก้เอียง ปักเป้าเหวี่ยงยักแผละกระแซะชิด" "กุฬาโคลงไม่สู้คล่องกระพร่องกระแพร่ง ปักเป้าแทงตะละทีไม่มีผิด จะแก้ไขก็ไม่หลุดสุดความคิดประกบผิดตกผางลงกลางคัน" เรื่องนี้จะโทษพระอภัยมณีก็ไม่ถูก ถ้าจุฬาไม่ติดเหนียงปักเป้า "สินสมุทร" ก็คงไม่ได้เกิดแน่ และร้อยทั้งร้อยครับ ไม่ว่าจะเป็นยอดกวีเอกอย่าง "สุนทรภู่" หรือนักประพันธ์ไส้แห้งไส้เต็มขนาดไหน เวลาถึงบทฟ้าพยับหมอกทีไรก็หนีไม่พ้นหน้าอก ดูศรีสุวรรณกับนางแก้วเกสราเป็นตัวอย่างสักวรรคก็ได้ "พลางประโลมโฉมฉายสายสุดใจ ค่อยเคล้นไคล้เคล้าพุ่มปทุมมาลย์" ถ้าผมไม่ได้อ่านวรรณคดี ผมก็ชอบแผ่นวีซีดี ประเภท "น้องแนท" หรือ "แอนนา" สิ่งเหล่านี้เป็นยาเสพติดของผม เสริมพลังยิ่งกว่าลิโพวิตัน ดี ถ้ามีขนาดนี้นั่งไปด้วยในรถยนต์จะออกนอกเมืองไปถึงขอบโลกไหน ผมก็ขับได้โดยไม่มีอาการง่วงนอน ยิ่งเป็นรถโฟร์วีลดไรฟ ด้วยละก็...ลุย...ลุย...ลุย...!