สวัสดีปีใหม่ห้าห้าห้า

ความสุขประการหนึ่งของคนเรา ไม่ว่ารวย หรือจน คือ การได้ครอบครองเป็นเจ้าของ “รถยนต์” อันเป็นเครื่องใช้ไม้สอยที่สำคัญ เพราะสามารถพาเจ้าของ และคนในครอบครัว ไปยังจุดหมายต่างๆ ได้ตามที่ต้องการ รวมทั้งเป็นยานพาหนะที่นำเรา “กลับคืนถึงบ้าน” ซึ่งเป็นวิมานแหล่งสุดท้ายของทุกๆ คน หลังจากรอนแรมไปยังสถานที่อื่น

การได้ครอบครองรถยนต์ ไม่ว่าจะเป็นไปโดยง่ายดายปานพลิกฝ่ามือ เพราะมีเงินถุงเงินถัง หรือยากเย็นแสนเข็ญชนิดปาดเหงื่อ ลุ้นแล้วลุ้นอีก จะได้แหล่มิได้แหล่ ในที่สุดเจ้าของมีความสุขไม่ยิ่งหย่อนกว่ากันสักเท่าไร นี่คือ เสน่ห์ของทรัพย์สินที่เรียกว่า “รถยนต์”   ก่อนจะตัดสินใจใฝ่หามาเป็นเจ้าของ ต่างทุ่มเทใจ พินิจพิเคราะห์สอดส่องรูปลักษณ์และคุณสมบัติต่างๆ ยิ่งกว่าการซื้อทรัพย์สินอื่นๆ กว่าจะตกลงปลงใจได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย เผลอๆ เลือกคู่ครองยังเป็นรองก็มี เมื่อได้มา ต่างประคบ   ประหงมดูแลตกแต่ง เหนื่อยยากบ้างก็ยอม หมดเงินทองไปอีกก็ยอม เพราะรู้สึกว่ามี "ความสุข"   ผมเคยรู้เคยเห็นมาแล้ว ผู้ที่ปั้นเงินได้ สามารถตัดสินใจซื้อรถด้วยเงินสดคันละหลายๆ ล้านบาท ก็มีลีลาไม่แตกต่างจากเราๆ ท่านๆ ที่ซื้อคันละไม่กี่แสนบาท ทั้งก่อนซื้อ และหลังซื้อ ขลุกอยู่กับเรื่องรถ ข้อมูลรถ แบบกัดติด จนกว่าจะเท   เงินซื้อมา หลังจากนั้นก็ขลุกอยู่กับการตกแต่ง เสริมสวย เสริมหล่อ ดูแลรักษา รถแพงก็แต่งกันเป็นเงินหมื่นๆ แสนๆ รถย่อมเยาก็ว่ากันด้วยหลักร้อยหลักพัน   รถยนต์ยังเป็นศูนย์รวมของคนในครอบครัว เหนือกว่าสิ่งของอย่างอื่น อาจมีชื่อเฉพาะของแต่ละราย เช่น เจ้าอ้วนดำ เจ้าขาว เจ้าทอง ฯลฯ ยังงี้เป็นต้น ถ้ามีเหตุทำให้ผิดหวังบ้างบางสิ่งบางอย่าง ก็หาทางแก้ไขกันครึกครื้น ช่วยให้เกิดรสชาติเจ็บๆ คันๆ ไม่น้อย สรุปแล้วรถยนต์ในบ้านเราเป็นมากกว่า “ตีน” หรือ “พาหนะ” และให้ “ความสุข” แก่เจ้าของคนในครอบครัวอย่างมีนัยสำคัญ (กึ๊ยย์..ภาษาวิชาการซะหน่อย)   ครับเนื่องในวาระขึ้นปีใหม่ พศ. 2555 ผมขออนุญาตอำนวยอวยชัยให้ทุกๆ ท่านมีความสุขขนานแท้ และยั่งยืน ขอให้มีความสุขกับ ”รถยนต์” คันโปรดที่มีอยู่ และคันต่อๆ ไปเทอญ   มาว่ากันด้วยคดีความเพื่อเสริมภูมิคุ้มกันอย่างเคย   งานนี้ “นายมาตรา” แกเป็นนักกฎหมายสอดคล้องกับชื่อแบบเป๊ะๆ อาศัยอยู่ที่คอนโด ฯ มีระดับแห่งหนึ่ง แล้วเกิดปัญหาให้ใช้กฎหมายตามถนัด เนื่องจากดูแล้ว คณะกรรมการนิติบุคคลอาคารชุด ซึ่งรันงานโดย “นายสุดหรู” ในฐานะผู้จัดการ เอาเงินส่วนกลางของเจ้าของร่วมไปใช้จ่ายผิดประเภท จึงไม่พอใจ และกำหนดมาตรการกระชับพื้นที่ ด้วยการงดจ่ายค่าน้ำประปาซะงั้นแหละ   ทางนิติบุคคลอาคารชุด โดย นายสุดหรู หามาตรการตอบโต้ทันควัน ติดตั้งประตูเข้าออกคอนโด ฯ แบบอัตโนมัติ ต้องมีบัตร และรหัสผ่านคน หรือรถยนต์ จึงจะเข้าออกได้ นายมาตรา ไม่ได้รับบัตรกับรหัสกะเขา พร้อมทั้งงดจ่ายน้ำประปาอีกด้วย สร้างความหาวเรอแก่ นายมาตรา ยิ่งนัก จะเข้าออกคอนโด ฯ ต้องอาศัยนั่งรถคนอื่น เป็นที่ทุลักทุเล   ศาลงานเข้าไปตามๆ กัน เมื่อ นายมาตรา ยื่นฟ้อง “นิติบุคคลอาคารชุดสุดหรูเลิศบรรเจิดจรัส” และ “นายสุดหรู” เป็นจำเลย บังคับให้รื้อประตูอัตโนมัติ รื้อไม่ได้จงมอบบัตรและรหัสผ่าน เพื่อให้ นายมาตรา เข้าออกได้อย่างคนอื่นๆ และจ่ายน้ำประปาให้ตนตามปกติ พร้อมทั้งชดใช้ค่าเสียหายเดือนละ 1 แสนบาท จนกว่าจะแก้ไขให้เรียบร้อย   จำเลยสู้คดี อ้างว่า นายมาตรา นั้นทำตัวแย่ ไม่ยอมจ่ายค่าน้ำประปา และอื่นๆ จึงมีสิทธินำหาวิธีการบังคับ นายมาตรา เพื่อไม่ให้ส่วนรวมเสียหาย เพราะน้ำประปาไม่ได้มาฟรีๆ ขอให้ยกฟ้อง   ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้ว ตัดสินให้ นายมาตรา ชนะไปส่วนหนึ่ง บังคับให้ฝ่ายอาคารชุด หรือคอนโด ฯ หรือจำเลย มอบบัตรและรหัสผ่านเข้าออกคอนโด ฯ แก่ นายมาตรา คำขออื่นๆ ให้ยกโจทก์ คือ นายมาตรา ยังไม่ได้ครบตามที่ต้องการ จึงยื่นอุทธรณ์ ขอให้ศาลบังคับทางคอนโด ฯ จ่ายน้ำประ ปาให้ตนตามปกติ และจ่ายค่าเสียหายอีกด้วย   ศาลอุทธรณ์พิจารณาแล้ว พิพากษาแก้นิดหน่อย บังคับให้จำเลยจ่ายน้ำประปาแก่ นายมาตรา ยกเว้นถ้า นายมาตรา ไม่จ่ายค่าน้ำประปา นอกนั้นให้เป็นไปตามที่ศาลชั้นต้นว่าไว้   นายมาตรา ยังไม่ได้ค่าเสียหาย จึงยื่นฎีกา ขณะที่ฝ่ายคอนโด ฯ คือ นิติบุคคลอาคารชุดสุดหรูเลิศบรรเจิดจรัส จำเลยที่ 1 ยื่นฎีกา เพราะศาลไม่ยกฟ้อง แถมให้จ่ายน้ำประปาแก่ นายมาตรา ทั้งๆ ที่เบี้ยวค่าน้ำอย่างเห็นๆ   ศาลฎีกาคว้าสำนวนที่มาถึงคิว ดูด้วยความอ่อนเพลีย เพราะงานแยะ แล้วกัดฟันชี้ขาดออกมาว่าเจ้าของร่วมรวมทั้ง นายมาตรา มีหน้าที่ชำระค่าใช้จ่ายส่วนกลาง อันเป็นหนี้ที่เกิดขึ้นตามกฎหมาย พรบ. อาคารชุด พศ. 2522 มาตรา 18 ไม่ได้เกิดจากการทำสัญญากัน และเป็นหนี้เงินตามกฎหมายแพ่งต้องใช้สิทธิทางศาลบังคับ กฎหมายอาคารชุดไม่ได้ให้บังคับโดยวิธีอื่นโดยพลการ   นอกจากนั้นแล้ว นายมาตรา ซึ่งเป็นเจ้าของห้องชุด ยังมีกรรมสิทธิ์ในทรัพย์ส่วนบุคคลของตน และกรรมสิทธิ์ร่วมในทรัพย์ส่วนกลางด้วย ตามมาตรา 13 จึงมีสิทธิใช้สอยทรัพย์ส่วนกลาง จำเลยไปขัดขวางการเข้า/ออกคอนโด ฯ ไม่ได้หรอก เป็นการละเมิด   การเอาข้อกำหนดมาอ้างว่าสามารถตัดน้ำ หรือไม่ให้ นายมาตรา เข้า/ออกคอนโด ฯ ได้นั้น ศาลบอกว่าขัดกับ พรบ. อาคารชุด จำเลยเอาข้อกำหนดมาอ้างไม่ได้ ทำไม่ได้ ถ้าไม่เข้าข่ายใช้ทรัพย์ส่วนกลางโดยไม่ถูกต้อง หรือกระทบสิทธิเจ้าของร่วมรายอื่น   ส่วนข้ออ้างของ นายมาตรา ที่ว่า จำเลยเอาเงินส่วนกลางไปใช้ส่งเดช แล้วไม่จ่ายค่าน้ำประปาก็ทำไม่ถูก ถ้าจำเลยมั่วเรื่องเงินส่วนกลางจริง ต้องดำเนินการฟ้องร้อง จะไปงดจ่ายค่าน้ำประปาไม่ได้หรอก   รวมแล้ว ทั้งโจทก์ทั้งจำเลย เล่นกฎหมู่พอๆ กัน นายมาตรา ก็พิสูจน์ไม่ได้ว่าเสียหายจริงๆ เท่าไร ยังไงการที่ศาลล่างไม่กำหนดให้จำเลยจ่ายค่าเสียหายแก่ นายมาตรา ชอบแล้ว   ศาลฎีกาจึงพิพากษายืน เอาตามที่ศาลอุทธรณ์ว่าไว้ นั่นคือ ให้คอนโด ฯ เปิดทางให้ นายมาตรา เข้าออกได้โดยมอบบัตรผ่าน และรหัสผ่าน พร้อมทั้งจ่ายน้ำประปาให้ด้วย ถ้า นายมาตรา จ่ายค่าน้ำอย่างชาวคอนโด ฯ รายอื่นๆ   การงัดข้อโดยไม่พึ่งโรงศาลนั้นทำได้ ถ้าตั้งโต๊ะพันแขนเสื้อแล้วออกเหงื่องัดข้อกันจริงๆ ส่วนการงัดข้อเมื่อมีข้อพิพาทแบบอิงกฎหมู่ ซึ่งตอนหลังๆ บ้านเรานิยมมากขึ้น พอโดนต้อนขึ้นศาล ผลออกมาไม่ได้ดังใจ เอาเชียว โวยว่าศาลไม่ได้มาตรฐาน ถ้าโดนใจ ก็ยกย่องกันใหญ่ว่า ศาลยุติธรรมจังเลย   ขืนปล่อยให้เป็นยังงี้เรื่อยไป อีกหน่อย เละยิ่งกว่าเต้าหู้ตกโต๊ะ ขืนใช้กฎหมู่ทั้งประเทศ พังครับพี่น้อง พังจริงๆ เหมือนประเทศอื่นๆ ที่กำลังเกิดขึ้นมากมายหลายประเทศ กลียุคเอาง่ายๆ ขอบอก อย่าคิดว่าใครแน่กว่าใคร   ปีใหม่มาถึง เพี้ยง... เพี้ยง... เพี้ยง... ขอให้พวกเราเข้าร่องเข้ารอย เพื่อให้บ้านเมืองสงบสุขด้วยเถิด   จากคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 10230/2553