ประสาใจ
ทุก 7 วินาที
ถ้าทุก 7 วินาที ท่านไม่คิดถึงเรื่องเซกซ์ นั่นแปลว่า ท่านผู้อ่านเลือกอ่านผิดคอลัมน์แล้ว ข้ามไปอ่านเรื่องอื่นเถิด หรือไม่ก็เอาเวลาไปขึ้นศาลาวัดฟังธรรมจากพระคุณเจ้า เพราะจะเสียเวลาเปล่าถ้าเพ่งสายตาอ่านเรื่องต่อไปนี้
ผมไม่ได้เป็นคนพูด แต่มีนักวิชาการยืนยันว่า มนุษย์ที่เป็นลูกหลาน อดัม จะคิดถึงเรื่องเซกซ์ทุกๆ 7 วินาที
ยืนยันแบบนี้ ก็มีคำถามตามมา ใช้มาตรวัดต่างประเทศ หรือ "เมดอินไชนา" รู้ได้ไงว่า ผู้ชายที่เป็นชายมักคิดถึงเซกซ์ด้วยมาร์จิน 7 วินาที
ทุก 7 วินาที นี่แปลว่า ภายในเวลา 60 นาที หรือ 1 ชั่วโมง คุณคิดถึงเซกซ์ตั้ง 514 ครั้ง หรือเท่ากับ 7,200 ครั้ง/วัน ไม่มีเรื่องอื่นๆ เลยหรือไงที่จะคิดถึง
ความอุตสาหะทางด้านวิทยาศาสตร์ที่พยายามวัดช่วงเวลาคิดถึงในแต่ละวันของชีวิต โดยเฉพาะ แพทย์จิตวิทยา ใช้วิธี "เสี่ยง" กลุ่มตัวอย่าง ทำนองเดียวกับการวิจัยของสำนักโพลล์ทุกสาขา
กองค้นคว้าของมหาวิทยาลัยรัฐโอไฮโอ ใช้นักศึกษาทำการวิจัย 283 คน แบ่งการทำงานออกเป็น 3 กลุ่ม ปฏิบัติหน้าที่ถามผู้ถูกสอบถาม แล้วกดบันทึกแต่ละครั้งที่ผู้ถูกสอบถามคิดถึงเรื่อง เซกซ์, เรื่องกิน, เรื่องนอน โดยหัวหน้าทีมงานเป็นผู้หญิงชื่อ เทอร์รี ฟิชเชอร์
เบื้องต้น ทีมงานพบว่า ผู้ชายจะคิดถึงเรื่องเซกซ์วันละ 19 ครั้ง ส่วนผู้หญิงจะคิดถึงมันประมาณ 10 ครั้ง
การวิจัยพบด้วยว่า ผู้ชายคิดถึงเรื่องกิน เรื่องนอน ไม่น้อยในแต่ละวัน ซึ่งส่วนมากจะเป็นเพราะผู้ชายคนนั้นไม่มีอะไรจะคิดถึง
ประเด็นน่าสนใจจากผลการวิจัยของกองค้นคว้ามหาวิทยาลัยรัฐโอไฮโอ อยู่ที่จำนวนครั้งแห่งความคิดถึง ผู้ถูกสอบถามบางคนตอบว่า คิดถึงเซกซ์เพียงวันละครั้งเดียว นี่เป็นรายที่น้อยสุด ขณะที่สูงสุด เครื่องบันทึกระบุว่า คิดถึงมันวันละ 388 ครั้ง หรือทุก ๆ 2 นาที
การปฏิบัติงานของหน่วย ไม่มีอะไรลึกลับซับซ้อน เพียงขอให้ผู้ถูกสอบถาม กดทุกครั้งเพื่อบันทึกเมื่อไหร่ก็ตามที่คิดถึงเซกซ์ (หรือคิดถึงเรื่องกิน, เรื่องนอน)
ไม่ว่าคุณจะทำอะไร จะไปไหน จะเข้าห้างสรรพสินค้า หรือเดินออกจากร้านขายยา เข้าห้องสุขา หรือกำลังกินอาหาร ให้ถือคลิเกอร์ไว้ในมือ และอย่าพยายามเป็นห่วงแต่จะคิดถึงเรื่องเซกซ์ ต้องบังคับใจตัวเองให้เลิกเป็นห่วงมันให้ได้
เช่นเดียวกับต้องพยายามให้หนักที่จะไม่ลืมกดคลิเกอร์ทุกครั้ง ที่คุณคิดถึงเซกซ์
บทปฏิบัติการเป็นแบบนี้ ฟังแล้วก็ต้องปรบมือให้กับผู้ถูกสอบถามรายหนึ่งซึ่งกดคลิเกอร์ได้วันละ 388 ครั้ง ถือว่าเป็นมนุษย์ที่มีแรงบันดาลใจสูงมาก
หน่วยงานวิจัยที่เยอรมนีก็มี จัดทำแบบสอบถามโดย วิลเลมห์ ฮอฟฟ์มัน จัดทีมงานค้นคว้า เสี่ยงถามผู้ชายเยอรมันที่บรรลุนิติภาวะแล้ว โดยใช้สมาร์ทโฟน ตั้งเวลาประมาณ 7 ครั้ง/วัน
เมื่อผู้ถูกสอบถามได้ยินเสียงสัญญาณเตือนจากสมาร์ทโฟน ให้คลิคทุกครั้งว่าคุณกำลังคิดถึงอะไร
ด้วยวิธีการนี้ เป็นการเปิดกว้างสำหรับผู้ชายเยอรมัน ที่จะคิดถึงเรื่องใดๆ ก็ได้ในขณะมีสัญญาณ
และด้วยยุทธการฉบับเยอรมัน ก็ไม่อาจนำไปเปรียบเทียบกับแผนยุทธศาสตร์ของกองงาน ฟิชเชอร์ ที่ โอไฮโอ เพราะผู้ชายเมืองเบียร์มีโอกาสคิดถึงเซกซ์ได้เพียงวันละ 7 ครั้งเป็นอย่างมาก เท่าที่มือถือถูกตั้งเวลาขึ้นมา
แต่ ฮอฟฟ์มัน ก็ถือว่าปฏิบัติการของพวกเขา มีความชัดเจนว่า เมื่อผู้ชายคิดถึงเซกซ์ มันคือความคิดอันแท้จริง หรือเป็นเพียงสิ่งลวงโลก
การทำงานของกองงานค้นคว้า ฮอฟฟ์มัน พวกเขาพบว่า ผู้ชายคิดถึงเซกซ์ในห้วงเวลาครึ่งชั่วโมงสุดท้าย วันละครั้งเดียว เมื่อเทียบกับผลงานวิจัยของ ฟิชเชอร์ ที่ระบุ 19 ครั้ง
ผลการสอบถาม ส่วนมากความคิดถึงไม่ค่อยจะสัมพันธ์กับเรื่องเซกซ์ ผู้ถูกสอบถามมักคิดถึงเรื่องกิน เรื่องนอน สุขภาพของตนเอง และกิจกรรมทางสังคม ในช่วงต้นวัน และเมื่อถึงตอนเย็น หลังห้าโมงเย็นไปแล้ว พวกเขาก็คิดถึงแต่กาแฟ
ชั่วโมงที่ผู้ชายเมืองเบียร์คิดถึงเซกซ์ คือ เวลาเที่ยงคืน ซึ่งก็ไม่วายจะถูกเจียดความคิดไปให้เรื่องนอน เพราะมันถึงเวลาขึ้นเตียงนอน
ทฤษฎีของ ฮอฟฟ์มัน เข้าข่ายคุกคามสิทธิเสรีภาพส่วนบุคคล ผู้ถูกสอบถามส่วนใหญ่มักเขินอายที่จะบอกว่า ตนกำลังคิดถึงเซกซ์ตลอดทั้งวัน ทำให้ผลการสอบถามคลาดเคลื่อนต่อข้อเท็จจริง
อันที่จริงแล้ว การศึกษาหรือการค้นคว้าเรื่องเซกซ์ของผู้ชาย ผมเคยมีประสบการณ์ในสมัยที่กรุงเทพ ฯ อุดมสมบูรณ์ไปด้วยไนท์คลับ มีทั้งนักร้อง นักเต้นรำ ผู้ชายที่เป็นผู้ชายอย่างผมเข้าไนท์คลับตั้งแต่หัวค่ำ
ตกตอนหัวค่ำเข้าไปในไนท์คลับแล้วก็ตั้งหน้าจีบนักร้องผู้หญิง ดึกหน่อยก็หันมาจีบผู้หญิงที่ซื้อชั่วโมงมา เพื่อเต้นรำตามจังหวะเพลงบนเวที
สุดท้าย ใกล้เวลาที่ไนท์คลับจะปิด ก็เร่งจีบคู่เต้นหนักหน่วงขึ้น กระทั่งไนท์คลับปิดแล้ว อดอีกตามเคย ตี 2 กว่าแล้วจะไปไหนรอด เสร็จบ้านผู้หญิงคนเที่ยว
นี่เป็นการเดินของเข็มนาฬิกาชีวิตผู้ชายสมัยนั้น ในการเที่ยวแต่ละคืน จีบนักร้องไม่ได้ ก็จีบคู่เต้นรำ จีบคู่เต้นรำไม่ได้ ก็เรียบร้อยบ้านผู้หญิงสาธารณะ วงจรชีวิตแบบนี้ จะถือว่าคิดถึงเซกซ์วันละกี่ครั้งก็ไม่ทราบ
การสอบถามทั้งของกองงาน ฟิชเชอร์ และฮอฟฟ์มัน หากมีโอกาสมาสอบถามผู้ชายไทยก็อาจจะเป็นอีกเรื่อง หรือคนละเรื่องเดียวกัน
ถ้ามาถามผม ผมก็ไม่เขินอายที่จะตอบ เพราะไม่มีอะไรที่จะต้องเอียงอาย ในเมื่อคำตอบของเรา หน่วยงานเขาก็จะต้องบันทึกแบบลับไม่เปิดเผยชื่อเสียงเรียงนาม หรือตำแหน่งหน้าที่การงาน
เราจะคิดถึงเซกซ์วันละกี่ครั้ง หรือทุก 7 วินาทีก็เป็นกิจของเรา พระไม่เกี่ยว นักปฏิบัติธรรมทั้งหลายก็ไม่เกี่ยว
ขณะเดียวกัน เราก็อาจจะเกิดความคิดใหม่ที่ไม่เคยคิด โดยความคิดนั้น คือ คิดว่า ก็อยากรู้เหมือนกันนะว่า ในวันหนึ่งๆ เราคิดถึงมันกี่ครั้ง จริงหรือ ที่เราคิดถึงเซกซ์ทุก 7 วินาที และเมื่อมีกองงานมาค้นคว้าวิจัย เราก็ต้องยินดีขมีขมันตอบ
ก็อีกแหละครับ ชีวิตต่างเหตุผล บางคนก็คิดอย่างหนึ่ง บางคนคิดไปคนละอย่าง สุดแต่ใครจะอยู่ในสถานการณ์ใด อยู่ในภาวการณ์แบบไหน สภาพแวดล้อมเป็นอย่างไร สิ่งเหล่านี้เป็นตัวแปรความคิดของคนเราไม่น้อย
บนความเป็นจริง ความคิดของมวลมนุษย์ไม่สามารถวัดได้ เช่น ระยะทางที่ใช้หน่วยวัดเป็นเซนติเมตร, เป็นเมตร หรือเป็นกิโลเมตร
ต้องยอมรับว่า ไม่มีมาตรวัดประเภทใดสามารถวัดความคิดของคนเราได้เลย มาตรวัดที่เป็นธรรมชาติและเป็นที่ยอมรับของคนทั้งโลก ยังไม่ถูกประดิษฐ์
เมื่อเป็นอย่างนี้แล้ว ทำไมความคิดของผู้คนจะต้องถูกบัญญัติ ถูกวัด ความคิดของผู้คนมันยิ่งใหญ่ มีความหมายมากมายเพียงใดกับชีวิตอย่างนั้นหรือ
และถามจริงๆ นะ ขณะที่คุณกำลังอ่านเรื่องนี้ คุณคิดถึงเซกซ์สักครั้ง หรือไม่คิดเลย เพราะมีเรื่องให้คิดตั้งบานตะไท ทั้งเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร และคิดถึงหน้าตาของรัฐบาลชุดใหม่ต่อไปหลังการปฏิรูปประเทศ
ฟุตบอลไทยชุดช้างศึก "บิกฮีโร" จะผ่านการคัดเลือก ไปโอลิมปิคที่บราซิลหรือเปล่า ?
คิดมากขนาดนี้ ว้าว...คิดถึงเซกซ์ ดีกว่าแฮะ...!!!
เรื่องโดย : ข้าวเปลือก
นิตยสาร 417 ฉบับเดือน มีนาคม ปี 2558
คอลัมน์ Online : ประสาใจ
ลิงค์สำหรับแชร์ : https://autoinfo.co.th/article/13302