เยือนญี่ปุ่นกับ โตโยต้า ฯ ตื่นตา ฟอร์มูลา 1

ต้นเดือนตุลาคม ผมไปชม ฟอร์มูลา 1 ที่ญี่ปุ่น กับ โตโยต้า ฯ มาครับ   ทว่าปีนี้ฝนมาล่า ช่วงเวลาของฤดูใบไม้ร่วงที่อากาศควรปลอดโปร่ง กลับมีฝนพรำทุกวัน และ ทั้งวัน แทนที่จะได้ชมใบไม้เปลี่ยนสี จากเขียว กลายเป็นเหลือง ส้ม แดง และน้ำตาล ได้ชม "ฟูจิซัง" ภูเขาไฟแสนสวยของจริงที่มักเห็นแต่ในโพสการ์ด และเสื้อผ้าแบบ "คาวาอิ" ของ สาวญี่ปุ่นดรุณ รุ่น "ขบเผาะ" ธรรมเนียมของสีสันสดใสที่ต้องมีในสนามแข่ง ฟอร์มูลา 1 ทุกๆ แห่ง โดยเฉพาะ แหล่งหญิง "แหล่ม" อย่างที่นี่ ซึ่งไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวง !   ฮึ่ม...ฝนหนอฝน เอาละ แต่ก็ดีไปอย่าง หรือบอกอีกทีว่าดีที่สุด เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้ชมการแข่งขัน ฟอร์มูลา 1 ที่ต้องเผชิญกับสายฝนเกือบตลอดการแข่งขัน ความสนุก และความมันจึงเพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่า ตัว   วันที่ 1 ผมออกเดินทางไปพร้อมกับเหล่าบรรณาธิการ และนักข่าว ของหนังสือพิมพ์ นิตยสารรถยนต์ และ "คน โตโยตา" รวมแล้วกว่า 20 ชีวิต ที่ ญี่ปุ่น พระอาทิตย์ขึ้นเร็วกว่าบ้านเรา 2 ชั่วโมง จากสนามบินสุวรรณภูมิ ถึงสนามบินนาริตะ ใช้ เวลาราว 6 ชั่วโมง ฉะนั้น ออกจากบ้านเรา 7 โมงครึ่ง ถึง ญี่ปุ่น บ่าย 2 ครึ่งพอดิบพอดี สนามบินนาริตะ ขนาดไม่ใหญ่โตนัก เพราะเป็นการปรับปรุงมาจากสนามบินเก่าที่สร้างมาราว 30 ปี ชื่อ "นิว โตเกียว อินเตอร์เนชันแนล แอร์พอร์ท" อยู่ห่างใจกลางกรุงโตเกียว 60 กม. ทำให้ผม หวังว่า เมื่อรถบัสมารับ เราจะเดินทางถึงที่พักในเวลาแค่ชั่วโมงเศษ แต่เรื่องจริงไม่ใช่อย่างนั้นสิครับ ลืมไปว่า เราต้องฝ่าการจราจรของเย็นวันศุกร์ต้นเดือน ทั้ง ทางหลวง ทางด่วน และในเมือง เมื่อมาถึงที่พัก โรงแรม เคโอะ พลาซา ย่าน ชินจูกุ ก็เกือบ 3 ทุ่ม เข้าไปแล้ว ข้าวเย็นที่เป็นอาหารแบบญี่ปุ่น ซึ่งไม่ค่อยถูกปากกับผมมาแต่ไหนแต่ไร จึงอร่อยขึ้นมาทันตา เห็น   วันที่ 2 เราออกเดินทางกันแต่เช้าตรู่ เพื่อไปสนาม ฟูจิ อินเตอร์เนชันแนล สปีดเวย์ ที่ตั้งอยู่เขตเมือง ชิซูโอกะ (SHISUOKA) ห่างจากโตเกียว 100 กม. ให้ทันก่อนรถติด และชอพพิงของที่ระลึกก่อน คนแน่น บรรยากาศวันนี้ฝนพรำ ตกๆ หยุดๆ แถมฟ้าปิด ไม่เห็น ฟูจิ ซัง ดังใจหวัง ผมจึงเลือกเดินสำรวจของที่ระลึกกับเพื่อนนักข่าวไปพลาง (เพื่อรอซื้อตอนลดราคาหลังงานเลิก) แทนที่จะนั่งตากฝนกินเบนโตะ อยู่บนอัฒจันทร์ อันแสนเหงา สถานที่จำหน่ายของที่ระลึกแบ่งเป็น 2 ที่ หลักๆ คือ ด้านล่าง ใกล้ลานจอดรถ กับด้านบน หลัง อัฒจันทร์มีหลังคา ใครอยากเดินดูต้องกรำฝน มีร่มก็กางร่ม หรือใส่เสื้อกันฝน ซึ่งไม่ต่างจาก พริททีวัยกระเตาะ อย่างที่เห็นในภาพ หลังขึ้นอัฒจันทร์ ชมการควอลิฟายด์เสร็จสิ้น เราเดินกลับไปที่รถบัส เส้นทางเดินวกวน ไปมา เนื่องจากต้องสับหลีกให้ทางเดินรถด้วย ระยะทางจากรถมาถึงอัฒจันทร์ รวมแล้วน่าจะ 2 กม. เห็นจะได้ ไปและกลับ ระยะทางเกือบเท่าความยาวรอบสนาม คือ 4.563 กม. ผมจับเวลาการเดินไปถึงรถ 45 นาที รวมไปกลับอย่างเดียว ชั่วโมงครึ่ง แต่ ฟอร์มูลา 1 ที่ วิ่งความเร็วเฉลี่ยราว 200 กม./ชม. ใช้เวลาแค่นาทีกว่าๆ ก็ครบรอบแล้ว 2 ชั่วโมงต่อมา เรากะว่า จะไปทานข้าวเย็นที่ร้านแบบลานโล่งระหว่างเส้นทางกลับ แต่ เพราะฝนยังตกอยู่ จึงเปลี่ยนแผนมาร้านอาหารญี่ปุ่นในร่มสไตล์ ชาบู ชาบู (ลวกจิ้มนั่นแหละ) รสชาติอร่อย ยิ่งทานกับสาเก และเบียร์ มอลท์ 100 % พร้อมสาวเสิร์ฟในชุดกิโมโนแล้วละก็ ต้องบอกว่า "โออิชิ" ถึงใจจริงๆ ระหว่างทานอาหาร ผมถูกยุให้ถ่ายภาพกับน้อง "มิซาเอะซัง" (ชื่อเหมือนแม่ชินจังเลย) ก่อน กลับ เธอ คงติดใจ มากระซิบบอกผมข้างหูว่า ผมหน้าเหมือนดาราญี่ปุ่นคนหนึ่ง ผมยืดอกพอ ประมาณ และถามกลับว่าใคร เธอตอบมา เล่นเอาผมอึ้ง "โนบิตะคุง" !   วันที่ 3 เช้าตรู่เช่นเคย โนบิ... เอ๊ย ผมออกเดินทางไปที่สนามแข่ง วันนี้ รถติด และคนเยอะกว่าเมื่อวาน เท่าตัว แน่ล่ะ วันนี้วันแข่งขันจริง นี่ครับ โชคร้าย พระพิรุณไม่เข้าข้าง ฝนตกหนักเทกระหน่ำลงมาตลอดทาง จนมาถึง และจอดรถที่ลาน แล้วก็ยังไม่หยุด พวกเราจึงตัดสินใจนั่งบนรถรอท่าจนกว่าจะถึงเวลาแข่งขัน หลับบ้าง กินบ้าง ลงไปตากฝนเดินเล่นบ้าง ผมทานข้าวได้สักพักก็ไปเดินชม พิพิธภัณฑ์ เอฟ 1 ซึ่งน่าจะให้ประโยชน์แก่ผู้เข้าชมได้พอ สมควร เพราะมีทั้งรถ เอฟ 1 รุ่นแรกๆ มาโชว์ และเกร็ดความรู้ เช่น รถ เอฟ 1 ยาว 4 เมตรครึ่ง หนัก 600 กก., วิ่งทางตรงได้เร็วกว่า 300 กม./ชม. ยามเลี้ยว มีแรงหน่วง 0.9 จี และแรงกด จากลมปะทะตามหลักอากาศพลศาสตร์มหาศาล โดยถ้ารถวิ่งเร็วๆ จะมีน้ำหนักกดให้รถ แนบกับพื้นถนนถึง 1 ตัน ทีเดียว เมื่อเริ่มต้นการแข่ง หมอกหนา และฝนยังลงหนัก ต้องมีรถเซฟทีคาร์ นำขบวนกว่า 20 รอบ จากทั้งหมด 67 รอบสนาม เมื่อสิ้นสุดการแข่งขัน เลวิส แฮมิลทัน นักแข่งชาวอังกฤษ จากทีม แมคลาเรน เข้าเส้นชัยเป็นอันดับ 1 คว้าแชมพ์สนามนี้ไปครอง ส่วนทีม พานาโซนิค โตโยตา น่าพอใจ ยาร์โน ตรุลลี เข้าเส้นชัยมาเป็นอันดับที่ 13 ทว่า ราล์ฟ ชูมาเคร์ พลาดท่า ไม่จบ การแข่งขันไปอย่างน่าเสียดาย หลังแข่งเสร็จ พร้อมกับอาการหงุดหงิดเล็กน้อยจากการคาดหวังว่าของที่ระลึกจะลดราคา แต่ดันไม่ลด เราเดินทางกลับโรงแรม โตโยต้า ฯ ใจดี แจกคูปองคนละ 8,000 เยน เลือก ทานอาหารในภัตตาคารของโรงแรมตามใจชอบ ผมและทีมนักข่าวชุดใหญ่ เลือกทานเนื้อ เกาหลีย่างกันอย่างเอร็ดอร่อย ไปญี่ปุ่นแต่จะกินเกาหลี มีอะไรไหม ? คืนสุดท้ายก่อนกลับ ผมเดินเล่นยามค่ำที่ย่านชินจูกุ ถนนสายชอพพิง มีเครื่องใช้ไฟฟ้า ประปราย ร้านปาจิงโกะ ร้านโซบะ และอาหารสไตล์ญี่ปุ่นหลากหลาย หนอนหนังสือ อย่าลืมแวะร้าน คิโนคูนูยะ (KINOKUNUYA) นะครับ มีหนังสือให้เลือกเพียบ รวมถึงร้านเซกซ์ทอย เพื่อนกายยามว่าง ของคนขี้เหงา   วันที่ 4 วันนี้วันกลับ ไม่ต้องตื่นเช้าตรู่ สายๆ เก็บของขึ้นรถ ตรงดิ่งไป อกิฮาบาระ (AKIHABARA) ศูนย์รวมสินค้าอีเลคทรอนิคส์แหล่งใหญ่ที่สุดในโตเกียว ที่นี่มีร้านค้าเกือบ 300 ร้าน ขายกล้องถ่ายรูป คอมพิวเตอร์ โทรศัพท์มือถือ และเครื่องใช้ไฟฟ้า มากมาย ราคาต่อรองได้ ขอบอกว่า กล้องถ่ายรูป และกล้องวีดีโอมือสอง ถูกมาก แถมยัง มีแหล่งขายเซกซ์ทอย ขนาดใหญ่ยักษ์ ที่ชินจูกุ แค่ร้าน แต่ที่นี่ เป็นห้าง ! ถ้าจะถามผมว่า ซื้อมาใช้บ้างไหม ราคาเป็นอย่างไร ? พูดเต็มปากเลยครับว่า ซื้อ ! แถมจะบอกเคล็ดด้วยว่า ที่นี่มีเยอะ แต่แพง ถ้าอยากได้ ไปร้าน ย่าน ชินจุกุ ดีกว่า ราคาถูก แต่คุณภาพเท่ากันหรือไม่ ? ไม่รู้ ไม่ได้ใช้ เพราะผมซื้อฝากเพื่อน (เชื่อกันบ้างสิ !) ก่อนขึ้นเครื่องกลับ ผมเอะใจ สังเกตว่าทำไม 4 วันที่เรามา วันที่ไม่ได้แข่ง ฝนไม่ตกถึงตกน้อย มาก แต่วันแข่ง ฝนดันตกหนักเอาดื้อๆ เหมือนฟ้าจงใจกลั่นแกล้งพวกเรายังไงยังงั้น มาคิดได้เอาที่บ้าน แฮ่ม...ที่ฝนตก เพราะอยากให้ตัวประกอบอย่าง มิซาเอะ ได้พบกับพระเอก โนบิตะ นะสิคุณ...   อยากให้คุณรู้ - ชื่ออย่างเป็นทางการของการแข่งขัน คือ 2007 ฟอร์มูลา 1 ฟูจิ เทเลวิชัน เจแปนิส กรองด์ปรีซ์ - สนามแข่งมีชื่อว่า "ฟูจิ สปีดเวย์" เป็นของ โตโยตา ตั้งแต่ปี 2545 ซึ่งถือหุ้น 93 % - สนามนี้เป็นหนึ่งในสนามแข่ง ฟอร์มูลา 1 ที่สวยที่สุดแห่งหนึ่ง โดยมีภูเขาไฟฟูจิ เป็นฉากหลัง - สนามมีความยาวต่อรอบ 4.563 กม. แข่ง 67 รอบ 305.721 กม. - ทางตรงยาว 1.5 กม. สามารถทำความเร็วสูงสุดได้มากกว่า 300 กม./ชม. - การแข่งขันปี 2007 สนามแข่งแห่งนี้มีผู้ชมทั้งสิ้น 280,000 คน - รถแข่งทุกคันถูกจำกัดด้วยเครื่องยนต์ วี 8 ความจุ 2,400 ซีซี การทำงานไม่เกิน 1,900 รตน.   สรุปผลการแข่งขัน ฟอร์มูลา 1 กรองด์ปรีซ์ 2007 คีมี ไรค์โคเนน คว้าแชมพ์โลก ฟอร์มูลา 1 คะแนนรวมปี 2007 เป็นครั้งแรกในชีวิต หลังคว้า ชัยที่ บราซิล กรองด์ปรีซ์ ส่วนที่ 2 เลวิส แฮมิลทัน นักขับตัวเต็งของ แมคลาเรน พลาดท่า แบบน่าเสียดาย ก่อนสนามสุดท้ายของปีนี้ ไรค์โคเนน มีคะแนนตาม แฮมิลทัน 7 คะแนน และตามหลัง แฟร์นันโด อาลนโซ อีกหนึ่งนักขับของแมคลาเรนอยู่ 3 คะแนน ทางเดียวที่ ไรค์โคเนน จะคว้าแชมพ์ก็คือ เขาต้องเข้าเส้นชัยในอันดับที่เหนือกว่า 2 นักขับทีม แมคลาเรน ซึ่งเป็นงานที่ยากลำบาก แต่เขา กลับทำได้ แฮมิลทัน ทิ้งโอกาสในการสร้างประวัติศาสตร์ให้กับตนเอง และวงการไปอย่างน่าเสียดาย แม้ ในสนามนี้จะออกสตาร์ทในอันดับ 2 แต่ดูเหมือนรถจะมีปัญหา และถูก ไรค์โคเนน แซงหน้าไป ตั้งแต่โค้งแรก แฮมิลทัน นั้นมีปัญหากับเกียร์ จนต้องเข้าพิทไปซ่อม และเสียเวลาไปถึง 40 วินาที ออกมาแข่ง อีกครั้งก็หลุดไปอยู่ถึงอันดับ 17 ด้านทีม พานาโซนิค โตโยตา เรซิง ทีมแข่งจากเอเชีย ทำผลงานน่าพอใจ โดย ยาร์โน ตรุลลี คว้าอันดับ 13 ส่วน ราล์ฟ ชูมาเคร์ คว้าอันดับ 16 ประเภทนักขับ ด้านประเภททีมทำผลงาน ได้ดี คว้าอันดับ 6 ไปครอง   [table] สรุปผลการแข่งขันประเภทนักแข่ง อันดับ, นักแข่ง, ทีม, คะแนน 1., คีมี ไรค์โคเนน, แเฟร์รารี, 110 2., เลวิส แฮมิลทัน, แมคลาเรน, 109 3., แฟร์นันโด อาลนโซ, แมคลาเรน, 109 4., เฟลิเป มัสซา, แฟร์รารี, 94 5., นิค ไฮด์เฟลด์, บีเอมดับเบิลยู, 61 6., โรเบิร์ท คิวบิคา, บีเอมดับเบิลยู, 39 7., ไฮค์คี โควาไลเนน, เรอโนลต์, 30 8., จานการ์โล ฟิซิเกลลา, เรอโนลต์, 21 9., นิโค รอสเบร์ก, วิลเลียมส์, 20 10., เดวิด คุลธาร์ด, เรด บูลล์, 14 11., อเลกซานเดอร์ วูรซ์, วิลเลียมส์, 13 12., มาร์ค เวบเบอร์, เรด บูลล์, 10 13., ยาร์โน ตรุลลี, โตโยตา, 8 14., เซบัสเตียน เวทเทล, สกูเดรีอา, 6 15., เจนสัน บัททัน, ฮอนดา, 6 16., ราล์ฟ ชูมาเคร์, โตโยตา, 5 17., ทาคูมา ซาโต, ซูเพอร์ อกูริ, 4 18., วิตันโตนีโอ ลุตซ์ซี, สกูเดรีอา, 3 19., เอดเรียน ซูทิล, สไปเคอร์, 1 20., รูเบนส์ บาร์ริเชลโล, ฮอนดา, 0 21., สกอทต์ สปีด, สกูเดรีอา, 0 22., คาซูกิ นากาจิมะ, วิลเลียมส์, 0 23., แอนโธนี เดวิดสัน, ซูเพอร์ อกูริ, 0 24., ซากอน ยามาโมโต, สไปเคอร์, 0 25., คริสติจาน อัลเบอร์ส, สไปเคอร์, 0 26., มาร์คัส วินเคลฮอค, สไปเคอร์, 0 [/table]   [table] สรุปผลการแข่งขันประเภททีมผู้ผลิต อันดับ, ทีม, คะแนน 1., เฟอร์รารี, 204 2., บีเอมดับเบิลยู, 101 3., เรโนลท์, 51 4., วิลเลียมส์, 33 5., เรด บูลส์, 24 6., โตโยตา, 13 7., โตโร รอสโซ, 8 8., ฮอนดา, 6 9., ซูเพอร์ อากูริ, 4 10., สปายเคอร์, 1 11., แมคลาเรน, 0 [/table]   [table] นักแข่ง โตโยตา ราล์ฟ ชูมัคเคอร์, สัญชาติ, เยอรมนี วันเกิด, 30 มิถุนายน 2518 สูง (เมตร), 1.78 น้ำหนัก (กก.), 73 สถานภาพ, สมรส มีบุตร 1 คน งานอดิเรก, ตีกอล์ฟ/ขับเครื่องบิน/ขับรถคาร์ท ยาร์โน ตรุลลี, สัญชาติ, อิตาเลียน วันเกิด, 13 กรกฎาคม 2517 สูง (เมตร), 1.73 น้ำหนัก (กก.), 60 สถานภาพ, สมรส มีบุตร 2 คน งานอดิเรก, ฟังเพลง/ขับรถคาร์ท/ฟิทเนส [/table]