ลูกอมต่างสีในโถใบเดียว

นิวยอร์ค เป็นเมืองสำคัญเมืองหนึ่งของสหรัฐอเมริกา ใหญ่โตเหมือนกับเมืองสำคัญหลายแห่งของโลก เป็นแหล่งพบปะผู้คน และศูนย์กลางเศรษฐกิจระดับโลก มีทุกสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้น ทั้งในด้านบวก และด้านลบ

ในช่วงเวลาที่ผมทำงานในโลกของหนังสือพิมพ์รายวัน ผมมีโอกาสไปท่องเที่ยวเมืองใหญ่ๆ หลายแห่ง แต่ละแห่งก็มีวัฒนธรรมและประเพณีของผู้คนที่เป็นของตัวเอง ซึ่งบางเรื่องก็อาจคล้ายกับผู้คนในเมืองอื่น ขณะที่บางเรื่องก็ไม่ซ้ำแบบใคร   กับสหรัฐอเมริกา รู้กันดีว่ามีคนไทยไปขุดทองที่นครลอสแองเจลีส หรือ แอลเอ มากที่สุด เมื่อคนไทยจะไปเที่ยวสหรัฐอเมริกา จึงรู้จัก แอลเอ ก่อนจะรู้จักเมืองอื่น   สหรัฐอเมริกา กว้างใหญ่ไพศาลในพื้นที่ จนเป็นเหตุให้เวลาในประเทศเดียว มีความแตกต่างกันถึง 3ชั่วโมง ระหว่างด้านตะวันออกกับด้านตะวันตก   นิวยอร์ค เป็นเมืองอยู่ทางด้านตะวันออก เห็นพระอาทิตย์ก่อน แอลเอ ในเมืองด้านตะวันตกถึง 3 ชั่วโมง   ชีวิตการท่องเที่ยวของผมอยู่กับ แอลเอ, ซีแอทเทิล, ซานฟรานซิสโก, ลาส เวกัส และก็ นิวยอร์ค โดยครั้งยิ่งใหญ่ของผมเกิดขึ้นในโอกาสที่ คุณฉลอง ภักดีวิจิตร มหากาพย์ผู้สร้างภาพยนตร์ไทย ยกกองถ่ายทำ “รักข้ามโลก” ไปถึงสหรัฐ ฯ เมื่อปี 2520   กาลครั้งนั้น ผมได้เที่ยวเมือง นิวยอร์ค และเมืองอีกหลายเมือง เรียกว่าย่ำพสุธาตั้งแต่ตะวันออกจนถึงตะวันตกไปรวดเดียวเดือนเศษ   ผมพบคนไทยคนหนึ่ง ขับแทกซีในนิวยอร์คได้มาเป็นคนนำเที่ยวทั้งภาคกลางวันและกลางคืนก็ได้เรียนรู้ชีวิตคนเมืองใหญ่โตอย่างนิวยอร์คพอสมควร   เดิมทีผมเข้าใจผิดคิดว่า นิวยอร์คแบ่งโซนแค่ 3 เขต คือ บรองซ์, ควีนส์ และ แมนแฮททัน ความจริงเมืองมหานครนิวยอร์คนั้นมีถึง 5 โบโรส อีก 2 เขตที่ผมไม่รู้ คือ บรูคลีน และ เกาะสตาเทน   นิวยอร์ค มีตึกสูงเป็นจำนวนมาก เปรียบเทียบกับ แอลเอ แล้ว คนที่แอลเอมักจะบอกผมว่า นิวยอร์ค ตึกสูงแต่คนต่ำ ไม่เหมือนแอลเอ ตึกต่ำแต่คนสูง   เหตุที่ตึกนิวยอร์คต้องสูง ก็เพราะนิวยอร์คมีพื้นที่ทางบกไม่กี่ตารางไมล์ เหมือนเกาะฮ่องกงมีแต่ตึกสูงๆ เพื่อรองรับผู้คนให้เพียงพอ ส่วนแอลเอ เป็นเมืองมีพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาล เพราะฉะนั้นก็ไม่จำเป็นกับความแออัดยัดเยียด แน่นเกินไปก็ไปอยู่กันกลางทะเลทราย ทำคอมพเลกซ์หลังคาเดียว ซื้อขายทุกอย่างที่ชีวิตต้องการ   ถนนในนิวยอร์คนับไม่ถ้วน แต่สายสำคัญก็มีไม่กี่สาย   สำนักงานใหญ่ขององค์การสหประชาชาติอยู่ที่เมืองนี้ ตลาดหลักทรัพย์สำคัญกับเศรษฐกิจโลกก็อยู่ที่นี่ รวมทั้งความชั่วระหว่างเพศก็อยู่กับเมืองนี้   มีถนนสายหนึ่งอยู่ทางตอนใต้ของแมนแฮททัน ผมเรียกชื่อถนนว่า ถนนแห่งความชั่ว   มีความชั่วทุกสิ่งของผู้คน ทุกอย่างที่ดื่มได้ กินได้ เบียร์ล่อกันข้างถนนเป็นเรื่องปกติ จะแทงม้า แทงหวย เล่นอะไรมีทุกอย่าง มีร้านรับพนันแบบลอนดอนที่อังกฤษ กิจกรรมทางเพศมีให้ดูทุกประเภท ทั้งการแสดงสดระยะใกล้และระยะไกล มีทั้งโอเพน และชายเดี่ยว คือ ดูผ่านเลนส์แบบเดียวกับการหยอดเหรียญดูทัศนียภาพจากตึกระฟ้า อุปกรณ์เครื่องมือเกี่ยวกับเซกซ์ องค์ประกอบเกี่ยวกับกิจกามทางเพศ มีขายเกลื่อน ไม่ต้องกลัวตำรวจจับ   ผมเรียกชีวิตที่เดินกันขวักไขว่ย่านนี้ตามชื่อหนังเรื่องหนึ่งของปี 1962 คือ WALK ON THE WILD SIDE ยอมรับว่า เกิดมาก็เพิ่งจะเคยพบ เคยเห็น   ข้อดีของถนนสายนี้มีข้อเดียว คือ สะท้อนภาพความแตกต่างระหว่าง กรรมดี และกรรมชั่ว ของกิเลสมนุษย์   บุคคลใดต้องการ โลกันต์ทัวร์ ก็ต้องถนนสายนี้ และปัจจุบันยังจะมีอยู่หรือเปล่าผมก็ไม่ทราบ   ชาวเมืองเรียกถนนสายนี้ว่าอะไรผมก็ลืมแล้ว ไม่ใช่เป็นถนนเล็กๆ แต่เป็นถนนเชื่อมติดกับ วอลล์ สตรีท ถนนสายเศรษฐกิจของเมืองเหมือนถนนสีลมในบางกอก   นิวยอร์ค มีพลเมืองร้อยแปดพันเก้าเผ่าพันธุ์ เหมือนลูกอมต่างสีในโถเดียว ภาษาที่มนุษย์ในเมืองนี้ใช้พูดกัน มีถึง 800 ภาษา   มีคนเข้าไปเที่ยวเหมือนกะเหรี่ยงอย่างผมปีละ 50 ล้านคน สถานที่ซึ่งนักท่องเที่ยวคุ้นเคยก็มี ไทม์ สแควร์, โรงละครบรอดเวย์, ไชนา ทาวน์ที่แมนแฮททัน, มหาวิทยาลัย 3 แห่งโลกรู้จักทั้งหมด คือ ม. โคลอมเบีย, ม. นิวยอร์ค และ ม. รอคคีเฟลเลอร์, ถนนสายที่ 5 อันเป็นถนนแห่งแฟชันโกลบอล บแรนด์เนม, รอคคีเฟลเลอร์ เซนเตอร์ และที่อยู่ของ NBC สตูดิโอ   สหรัฐอเมริกามีการสำรวจคดีอาชญากรรมตามเมืองใหญ่ๆ พบว่ามี 25 เมืองที่มีคดีอาชญากรรมมากที่สุด และในจำนวนนี้ปรากฏว่า นิวยอร์คเป็นเมืองที่มีคดีน้อยกว่าเพื่อน   ฝรั่งคนหนึ่งเขียนหนังสือเรียกไทม์สแควร์-สถานที่แห่งนี้ว่า DEVIL'S PLAYGROUND เหตุการณ์หลังสุดเมื่อ 2 ปีที่แล้ว ก็คือ ตำรวจพบคาร์บอมบ์และกู้ได้ทัน   นิวยอร์ค มีหนังสือพิมพ์ประมาณ 200 ฉบับ นิตยสารอีกราว 350 ฉบับ ลูกจ้างกินเงินเดือนสิ่งพิมพ์ของเมืองนี้ไม่น้อยกว่า 25,000 คน   วอลล์ สตรีท เจอร์นัล กับ นิวยอร์ค ไทม์ส เป็นหนังสือพิมพ์ที่ได้รับรางวัลพูลิทเซอร์บ่อยสุด หนังสือพิมพ์ขนาดแทบลอยด์ที่คนนิวยอร์คอ่านกันมาก คือ เธอะ นิวยอร์ค เดลินิวส์   วงการโทรทัศน์ของเมืองนี้ นอกจากมี NBC แล้วยังมี ABC, CBS และ FOX   ระบบขนส่งมวลชนได้รับความนิยมสูงสุดเปิดบริการตลอด 24 ชั่วโมง ให้ประโยชน์มหาศาลแก่สหรัฐอเมริกาในด้านประหยัดพลังงานแห่งชาติ ในปี 2006 ปีเดียวประหยัดพลังงานแห่งชาติ (น้ำมัน) ได้ถึง 1.8 พันล้านแกลลอน เฉพาะบริการรถไฟใต้ดินปีเดียวกันนี้ มีผู้โดยสารไม่ต่ำกว่า 1.5 พันล้านคน   หรือจะเอาแค่ปั่นจักรยาน ก็ตกวันละ 120,000 รายแล้ว   การถีบรถจักรยานเพื่อออกไปทำงาน ในบางกอกของเรา คงเป็นงานท้าทายความสามารถของการบริหารจัดการอย่างมาก เพราะสภาพพื้นที่ของเมืองไม่เอื้ออำนวย   แต่ถ้ามีรัฐบาลใดสามารถบริหารจัดการเรื่องนี้ได้อย่างเป็นรูปธรรม มีความปลอดภัย ก็จะเป็นสุดยอดแห่งความเป็นรัฐบาลเพื่อประชาชนโดยแท้จริง   อเมริกันชนที่นิยมใช้บริการขนส่งมวลชนไปทำงานมากที่สุด ก็เป็นชาวนิวยอร์คทั้งหลาย ซึ่งผิดกับเมืองอื่น มักใช้รถส่วนตัวขับไปทำงาน โดยเฉพาะที่แอลเอ ความสิ้นเปลืองเวลาขณะไปทำงานด้วยระบบขนส่งมวลชนของชาวนิวยอร์คนั้น โดยเฉลี่ยไม่นานกว่า 40 นาที   กแรนด์ เซนทรัล สเตชัน เป็นสถานีรถไฟที่ใหญ่ที่สุดของเมือง เหมือนหัวลำโพงของเรานั่นแหละ แต่ขวักไขว่ และแออัดต่างกัน   รถแทกซีไฮบริด เท่าที่ผลการสำรวจเมื่องกรกฏาคมปี 2010 พบว่ามีจำนวนถึง 3,715 คัน มากที่สุดของทุกเมืองในแถบอเมริกาเหนือ   นี่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่รัฐบาลไทยน่าจะคิดถึง เป็นการรองรับนโยบายการส่งเสริมพลังงานทดแทนของยวดยาน เขาไปไกลกันถึงแทกซีไฮบริดแล้ว ของเรายังเป็นแทกซีติดแกส   ท่าอากาศยานแห่งชาติที่ผมสัมผัสมาคือ ท่าอากาศยานานาชาติ จอห์น เอฟ เคนเนดี อินเตอร์เนชันแนล ใหญ่โตมโหฬารเช่นเดียวกับ ท่าอากาศยานแห่งชาติตามเมืองใหญ่ๆ ของทุกประเทศ ต้องมีระบบการคมนาคมระหว่างพอร์ทด้วยกันอย่างมีประสิทธิภาพ   นิวยอร์ค มีสนามบินสำคัญ 3 แห่ง ใหญ่ที่สุดคือ จอห์น เอฟ เคนเนดี อินเตอร์เนชันแนล, รองลงมาก็เป็น ท่าอากาศยานนานาชาติ นีวอร์ค และ ท่าอากาศยานลากวาร์เดีย   ผมคิดว่า กรุงเทพ ฯ ของเราใหญ่โตกว่านิวยอร์ค แต่ไม่ยอมมี 2 แอร์พอร์ทเพราะมัวเห็นแก่ผลประโยชน์ทางการเมือง จนเดี๋ยวนี้ก็ยังไม่มีประชาชนคนไหนรู้เหตุผลว่า เพราะเหตุใด ดอนเมือง จึงถูกทอดทิ้งเปล่า   หน่อมแน้ม แค่สายการบินโลว์คอสต์สายเดียว คือ นกแอร์ จะเอากันยังไงก็ไม่พูดไม่ทำ ทั้งๆ ที่เมืองหลายเมืองของโลกนี้ เขามีกันไม่ต่ำกว่า 2 สนามบิน ไม่ต้องเป็นเมืองใหญ่โต แม้แต่เมืองเล็กๆ อย่างปารีส ยังไม่ใช่เมืองที่มีท่าอากาศยานเพียงแห่งเดียว   การบริหารจัดการของเรา มุ่งผลประโยชน์ทางการเมืองเป็นหลัก ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ยังไม่ใช่สิ่งที่คนไทยทุกคนภาคภูมิใจ แค่ระบบขนส่งมวลชนด้วยแอร์พอร์ทลิงค์เรื่องเดียว ยังหาคนแสดงความนับถือไม่พบ   คนไทยไปเมืองนอกไม่ได้มีผมคนเดียว คนของรัฐไปด้วยเงินทุนราชการกันทุกปี ปีละหลายคน แต่ไม่มีความคิดกลับมาทั้งๆ ที่บอกว่าไปดูงาน.....   ...ครับ, ลูกอมต่างสีในโถใบเดียว ไม่ใช่มีแค่มหานครนิวยอร์คเท่านั้น...!!