อุปกรณ์ที่ต้องมี เมื่อเข้าป่า ตอน 1

การเข้าป่าต้องเตรียมตัวให้พร้อม ทั้งร่างกาย จิตใจ และของใช้ระหว่างค้างแรม การขนของที่ไม่จำเป็น จะเป็นการเพิ่มภาระให้แก่ตัวเอง 4 WHEELS จึงขอเสนออุปกรณ์ที่ขาดไม่ได้สำหรับการเดินทางเข้าป่า

มีดเดินป่า

มีไว้เพื่อใช้ฟันกิ่งไม้ที่ขวางทางได้ จำพวกเถาวัลย์ วัชพืช และพวกหนาม มีดที่พกควรมีอย่างน้อย 2 เล่ม คือ มีดเล็กสั้น และมีดด้ามยาว ไม่ควรหนักหรือเบาจนเกินไป น้ำหนักที่เหมาะสมไม่เกิน 400-700 กรัม สามารถใช้ข้อมือเหวี่ยงมีดได้ โดยไม่ต้องขยับข้อศอก เพราะการใช้ข้อมือฟัน จะฟันได้ดีกว่าใช้ข้อศอก และถ้าน้ำหนักมากเกินไปจะทำให้ข้อมือ และกล้ามเนื้อเหนือข้อมือเมื่อยเร็ว ทำให้ฟันได้ไม่นาน และทำให้หัวไหล่เคล็ดง่าย แต่ถ้าเบากว่านี้ น้ำหนักมีดจะไม่พอที่จะฟันไม้ ทำให้ต้องออกแรงเหวี่ยงมากขึ้น    

รองเท้าเดินป่า

    ควรใช้หัวแหลม เผื่อเวลาลงเขา เล็บเท้าจะได้ไม่ชนกับหัวรองเท้า ที่สำคัญ ควรหนาและสูงพอสมควร เพื่อป้องกันสัตว์มีพิษกัด และพยาธิไชเท้า รองเท้าที่ไม่ควรใส่อย่างยิ่ง คือ รองเท้าเปิดหัว เนื่องจากอาจเตะก้อนหินเลือดสาดได้ ที่สำคัญ คือ ป้องกันสัตว์มีพิษ ประเภทงู รองเท้าเดินป่าที่ดี พื้นด้านหน้า และด้านหลัง ควรจะอยู่ระดับเดียวกัน ไม่ควรมีส้น เพราะรองเท้ามีส้นเวลาเดินหรือยืนบนพื้นราบ เล็บเท้าจะดันไปด้านหน้าไหลไปชนกับหัวรองเท้า ทำให้เจ็บเล็บเท้าได้ง่าย    

เข็มทิศ

เข็มทิศมีหลายชนิด บางชนิดใช้ทาบกับแผนที่ บางชนิดใช้วางบนฝ่ามือ ฯลฯ การใช้เข็มทิศแบบง่ายๆ คือ เอาเข็มทิศวางบนฝ่ามือแล้วหันไปตามเข็มเพื่อหันไปทางทิศเหนือ เมื่อเราหันหน้าและเข็มทิศตรงทิศเหนือเรียบร้อยแล้ว ก็ดูว่าทิศทางที่เราจะไปอยู่ทิศไหน ถ้าไม่ลำบากมากเกินไปควรเหน็บแผนที่ไปด้วย    

ขวดน้ำพกพา

กระติกน้ำแบบขวด มีข้อดี คือ อยู่ทรง จึงทำความสะอาดด้านในง่าย แค่คว่ำไว้ก็แห้ง แต่มีข้อเสีย คือ กินพื้นที่ จึงเหมาะสำหรับการเดินป่าระยะทางสั้นๆ แบบเช้าไปเย็นกลับ ขวดน้ำขนาดที่เหมาะสม คือ 1 ลิตร ลักษณะขวดควรจะยกดื่มได้ทันทีโดยไม่ต้องสัมผัสปาก ป้องกันความสกปรก ได้แก่ ขวดน้ำแบบมีฝาเปิด/ปิดสำหรับดื่ม แยกต่างหากจากฝาเกลียวปากกว้างสำหรับใช้เติมน้ำ และควรเลือกพลาสติคแบบสีขาวขุ่น เพราะสามารถมองเห็นสิ่งสกปรกได้ง่าย และควรพกพาเผื่อไปด้วย ป้องกันขวดแตก น้ำหมดระหว่างเดินทาง และเมื่อถึงจุดที่มีแหล่งน้ำ ควรเติมสะสมไว้ให้เต็มเสมอ    

เป้สะพายหลัง

ความสูงของเป้สะพายหลัง ควรสูงกว่าไหล่ แต่ต้องสามารถเงยคอขึ้นได้ เพราะเวลาเดินขึ้นเขา จำเป็นต้องเงยหน้าดูทาง เมื่อเงยคอขึ้นถึงระดับหนึ่งแล้ว เป้ควรมีที่รองคอด้วย เพื่อป้องกันในกรณีล้มหงายหลัง ทำให้หัวกระแทกก้อนหิน หรือคอหัก เป้ที่มีขนาดเหมาะสมกับตัว จะทำมุม 45 องศากับพื้น คือ สูงประมาณท้ายทอย (ระดับที่กะโหลกศีรษะต่อกับคอ) ถ้าน้อยกว่านี้แสดงว่าเป้เตี้ยเกินไป เป้ที่ดีควรเคลือบกันน้ำด้วยสารที่มีส่วนผสมของโพลียูรีเธน ซึ่งเป็นโพลีเมอร์ เพื่อป้องกันน้ำซึมเข้าภายใน และเมื่อออกจากป่า ควรนำเป้ผึ่งลมให้แห้ง อย่าเก็บทั้งที่เปียกๆ มิฉะนั้น เมื่อโพลียูรีเธนโดนน้ำไปนานๆ จะลอกออกจากผ้า ทำให้คุณสมบัติกันน้ำหมดไป